Rust, maar niet de goede.

Wat ben ik blij dat ik naar pokhara ben gegaan!
Gisteren was het laws day en de government probeerde met de maoisten een vredesovereenkomst te tekenen.
Wat niet gebeurd is. Daarom vandaag een strike, en deze houdt aan tot de overeenkomst getekend is. De deadline is 28 mei. Er rijden geen bussen of taxis. Wat betekend dat ik of hier moet blijven, of terug naar Kathmandu kan vliegen. in Kathmandu was gisteren en huge demomstratie. De kranten staan er vol van en het is ook constant op tv. Dus ik blijf maar hier... Vrijwel alle winkels en restaurantjes zijn dicht. Ik liep vanochtend het centrum in en vond wat kleine open restaurantjes. Buiten eten kon niet want als de maosten langs kwamen zouden ze zien dat ze open waren. De afgelopen twee dagen was het hier een drukke bedoening, het is hier een echt toeristenplaatsje. En nu liep ik de straat op en was het stil.. ik kreeg er een raar gevoel bij. Ik bedacht me dat als de strike lang zou duren ik meer geld nodig had voor de komende dagen maar ik wist niet of er een werkende ATM was. Maar gelukkig de derde die ik probeerde deed het ik heb meteen maar een hele hoop gepint. Niet zo een prettig idee om zoveel geld op zak te hebben maar je moet toch wat..Het schijnt dat vanavond de winkeltjes wel twee uurtjes open zijn dan ga ik gauw wat acute dingetjes halen. Vanochtend in het restaurantje twee hele leuke meiden ontmoet, die reizen ook alleen door Azie. Was fijn met ze te praten heel herkenbaar de gevoelens die loskomen tijdens het reizen. Ga vanavond bij hun in het hostelletje eten dat is wel open. Ik kreeg nog een telefoontje van een kennis uit Chitwan dat er in het zuiden wel rellen zijn met geweld dus ik ben zo blij dat ik daar weg ben!
Nou ja al met al dus rust hier... maar een beetje de verkeerde rust!!
Nou ja ik besef me wel dat wij als toeristen weer naar huis vliegen en dat de nepalis al jaren in zo een situatie zitten en dat het voorlopig nog niet over is.. Dat is natuurlijk veel erger!

Liefs Mad.