Afroza Place!
Door: Maddi
Blijf op de hoogte en volg Maddi
21 Maart 2010 | Bangladesh, Dhaka
Ten eerste heb ik zelf een reactie (op jullie reacties) gegeven bij het bericht "Dikke spin" Dus kijk even terug naar de reacties bij dit bericht. Het is voor mij het makkelijkste om het zo te doen.
Verder ben ik sinds maandag met de medicijnen gestopt en voel me stukken beter! Het is nog niet zo hoe het zijn moet maar ik hoef lang niet zoveel meer naar de wc. Ik krijg morgen de uitslag over mn darmflora. Ik moet zeggen dat ik verbaasd was over hoe ik Afroza aantrof. De kinderen lagen na de lunch netjes op bed te rusten met een moshari, mosquito net. Afroza place stonk niet meer en zag er veel schoner uit! Er was door mn collegaas ook veel in het logboek geschreven. Echter 1 probleem, dit was in het bengaals
Gauw maar weer iemand laten vertalen!
Of een cursus bengaals volgen? Het is trouwens wel een vreselijk mooie taal om te horen!En ook erg leuk om steeds meer woordjes te leren.
Verder trof ik Sobita erg verdrietig aan, ze zag er eerlijk gezegd niet uit, haar moeder is vorige week overleden. ik heb haar een knuffel gegeven en haar maar even gelaten.
Ze gaat de komende week naar huis. Ze is hindoeistisch en er komen een hoop rituelen rondom het sterven van haar moeder. Ik heb vanmiddag Monju gecoachd. Ik vroeg haar om 15 uur de kinderen uit bed te halen. Dit deed ze om kwart over drie. Ze wilde Mohor Ali in een rolstoel zetten maar zijn kleding rook naar urine. ik vroeg haar of ze hem schone kleding wilde geven. Ze ging kleding van de waslijn halen en was na 10 minuten terug. Ondertussen keek ik in Mohor Ali zijn ladenkastje waar ook schone kleding van hem in lag. Ze kwam terug met een tshirt met allemaal gaten erin. Geprobeerd haar duielijk te maken dat ze die kan gebruiken als stofdoek maar niet als tschirt voor Mohor Ali. Goed toen wilde ze hem de shone kleding aangeven zonder hem te wassen. ik vroeg haar of ze hem wilde wassen. Ze liep weer weg en kwam 10 minuten later terug met een stofdoek die ik in Dhaka op de kop had getikt. Ondertussen had ik, wederom in het ladenkastje, al een washandje gevonden. Goed ik met haar Mohor Ali wassen. Wilde ze zonder hem af te drogen hem zn kleding aandoen. Nee we gaan eerst afdrogen.Wilde ze dit met de handdoek van Hanif doen. Nee, ieder kind gebruikt zijn eigen handdoek. Toen ik haar vroeg of ze de rolstoel schoon wilde maken gebruikte ze daarvoor het washandje waar Mohor Ali mee gewassen is. Nee daar is nou juist die doek uit Dhaka voor!
Uit dit verhaal begrijpen jullie waarschijnlijk wel dat de moeders nog een hoop coaching nodig hebben.
Ik schrijf dit stukje niet om negatief te doen over de moeders, maar om een beeld te schetsen over hoe het coachen gaat.
En toch ben ik erg trots op ze. Ze doen het al jaren op hun eigen manier en dan komt er zo een hollandse trien even vertellen dat het allemaal anders moet. En ze blijven meestal respectvoel en aardig tegen je dat vind ik toch wel knap!
Jeetje wat ben ik blij dat ik weer wat voor Afroza heb kunnen doen vandaag! En ik was ook heel blij om te zien hoe ik het aantrof! Zo stapje voor stapje wordt het straks Afroza Palace!!
Verder ben ik sinds maandag met de medicijnen gestopt en voel me stukken beter! Het is nog niet zo hoe het zijn moet maar ik hoef lang niet zoveel meer naar de wc. Ik krijg morgen de uitslag over mn darmflora. Ik moet zeggen dat ik verbaasd was over hoe ik Afroza aantrof. De kinderen lagen na de lunch netjes op bed te rusten met een moshari, mosquito net. Afroza place stonk niet meer en zag er veel schoner uit! Er was door mn collegaas ook veel in het logboek geschreven. Echter 1 probleem, dit was in het bengaals
Gauw maar weer iemand laten vertalen!
Of een cursus bengaals volgen? Het is trouwens wel een vreselijk mooie taal om te horen!En ook erg leuk om steeds meer woordjes te leren.
Verder trof ik Sobita erg verdrietig aan, ze zag er eerlijk gezegd niet uit, haar moeder is vorige week overleden. ik heb haar een knuffel gegeven en haar maar even gelaten.
Ze gaat de komende week naar huis. Ze is hindoeistisch en er komen een hoop rituelen rondom het sterven van haar moeder. Ik heb vanmiddag Monju gecoachd. Ik vroeg haar om 15 uur de kinderen uit bed te halen. Dit deed ze om kwart over drie. Ze wilde Mohor Ali in een rolstoel zetten maar zijn kleding rook naar urine. ik vroeg haar of ze hem schone kleding wilde geven. Ze ging kleding van de waslijn halen en was na 10 minuten terug. Ondertussen keek ik in Mohor Ali zijn ladenkastje waar ook schone kleding van hem in lag. Ze kwam terug met een tshirt met allemaal gaten erin. Geprobeerd haar duielijk te maken dat ze die kan gebruiken als stofdoek maar niet als tschirt voor Mohor Ali. Goed toen wilde ze hem de shone kleding aangeven zonder hem te wassen. ik vroeg haar of ze hem wilde wassen. Ze liep weer weg en kwam 10 minuten later terug met een stofdoek die ik in Dhaka op de kop had getikt. Ondertussen had ik, wederom in het ladenkastje, al een washandje gevonden. Goed ik met haar Mohor Ali wassen. Wilde ze zonder hem af te drogen hem zn kleding aandoen. Nee we gaan eerst afdrogen.Wilde ze dit met de handdoek van Hanif doen. Nee, ieder kind gebruikt zijn eigen handdoek. Toen ik haar vroeg of ze de rolstoel schoon wilde maken gebruikte ze daarvoor het washandje waar Mohor Ali mee gewassen is. Nee daar is nou juist die doek uit Dhaka voor!
Uit dit verhaal begrijpen jullie waarschijnlijk wel dat de moeders nog een hoop coaching nodig hebben.
Ik schrijf dit stukje niet om negatief te doen over de moeders, maar om een beeld te schetsen over hoe het coachen gaat.
En toch ben ik erg trots op ze. Ze doen het al jaren op hun eigen manier en dan komt er zo een hollandse trien even vertellen dat het allemaal anders moet. En ze blijven meestal respectvoel en aardig tegen je dat vind ik toch wel knap!
Jeetje wat ben ik blij dat ik weer wat voor Afroza heb kunnen doen vandaag! En ik was ook heel blij om te zien hoe ik het aantrof! Zo stapje voor stapje wordt het straks Afroza Palace!!
-
20 Maart 2010 - 19:22
Jellidnie:
Goed verhaal. XxX -
21 Maart 2010 - 08:58
Hans-gerry Robben:
Hoi Maddi
Leuk weer iets van jou te horen. Ja het gaat daar wel wat anders als hier, maar we vinden het erg knap van jou om zo positief te blijven.
Dit is ook wat je wilde, de mensen helpen en met kleine veranderingen een goed bestaan te geven.
We hopen dat het verder goed met jou blijft gaan, want goede gezondheid is voor jou daar nu ook erg belangrijk.
Nou we wensen je veel succes met alles en tot weder hoors.
groetjes en kusjes
Hans en Gerry -
21 Maart 2010 - 10:58
Renate:
Dat doet vast deugd om te zien dat er toch al veel veranderd is! Voor ons is dat toch wel een beetje raar hé, dat die mensen daar zo weinig besef hebben van hygiëne en zo. Gelukkig dat ze toch dingen van je aannemen, want ik kan me voorstellen dat niet iedereen zomaar wil veranderen wat ze hun hele leven al gewoon zijn. -
21 Maart 2010 - 16:17
Monika:
Alle beetjes helpen he. En het is vast heel fijn om te zien dat er toch al veel dingen veranderd zijn sinds je komst. Alles 100% krijgen zoals je het zou willen lukt toch niet, maar verbetering zien is al heel positief lijkt me. -
21 Maart 2010 - 18:26
Paps:
Hoi lieve meid,
Ik denk dat het je wel goed doet weer eens op Afrosa te zijn en iets te schrijven over Afrosa's Place. Kan je even die hardnekkige darmtoestanden opzij zetten.
We duimen dat je in de 2e ronde meer geluk hebt als "een spin in het web".
veel liefs
baba (pangang)
-
22 Maart 2010 - 15:35
Elly:
Hartsikke goed dat je coaching effect heeft! geniet daarvan! en wat monju betreft; ik ben in india in de sloppenwijken geweest en dan is er gewoon niks, dus dan leer je ook niet je kind of jezelf af te drogen. Laat staan voor ieder kind een eigen handdoek....Dus het feit dat ze het allemaal aanneemt is positief en als je niets hebt is onze hygiene moeilijk voor te stellen hoor! Hoop dat je nu van je vervelende dysenterie afbent! Meissie geniet straks in Nepal en ben beniewd of je ook nog naar de begravenis meegaat met Sobita? Is wel mooi, al die rituelen rondom het afscheid...
liefs el -
23 Maart 2010 - 06:45
Athina:
Hey, Maddi,
What a set of stories! Glad to read that you are getting to feel a bit better, it all sounds really horrible with this dysenterie of yours.... Not sure that the trip to Nepal is the right thing to do, so close after the illness! I have been there, myself, and depending on what you are going to do it can be tough. Are you going hiking? If so, and you go high, you are SURE to get ill, again, so ... be careful!
Your story about Afroza Palace is great. Must be quite something, to need to reeeeeeeally explain everything to the mothers, and not let anything be assumed! Hey, I was wondering: In the pictures I only see boys, how does that come about?
Anyway, getting ready to go to work, now, so will say ciao-ciao!
Dikke knuffels,
Athina -
23 Maart 2010 - 17:27
Antoinet:
Ben trots op je
Kussie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
