Het is niet koud meer!

Salam!!
Zo ik ga weer eens wat op deze blog schrijven. Ik weet niet waar ik moet beginnen ik begin maar met gisteren. Ik zet wel elke avond wat dingen in een schriftje zodat ik nog wel terug kan halen wat er die dag gebeurd is. Het is hier niet koud meer! Ja jullie denken wat zeur je nou maar het was hier overdag maar 14 graden en smorgens vroeg en savonds had ik twee broeken aan, dikke wollen sokken, een wollen vest een jas en een sjaal. Ja ja bij jullie is het kouder en zeker geweest maar jullie hebben verwarming!!
Dus overdag geen jas en sokken meer aan wat een bevrijding. Tussen 13 en 14 is het zelfs warm, en soms erg warm! Daarna koelt het wel gauw weer af. En smorgens en savonds is het nog wel fris, vanochtend vroeg was er een hoop mist. Gisteren had Ayuh-Ali de caretaker mn mobile charger geleend. Brengt hij hem terug, doet ie het niet meer! Ik dacht eerst dat de zonne-energie op was maar de volgende dag deed hij het nog niet! Nou ik dacht ik zet eerst een ketel water op het vuur want ik wilde mn haren wassen met warm water. Toen was de gasfles leeg. Toen maar een koude doche genomen want dat was na een week wel weer nodig. Brrrr!!..
Toen op zoek naar Ayuh-Ali. Die kwam na een kwartier terug van de markt met een levende kip. Die werd aan de vleugels gedragen en ik zal maar niet vertellen hoe die eraan toe was. Ja ik wist dat dit komen ging getver wat kan ik daar slecht tegen..
Okee het duurde even voordat ik Ayuh-Ali duidelijk had gemaakt dat mn charger niet meer werkte en de gasbottel leeg was. Okee op weg naar Jabra market. Binnendoor langs allemaal huisjes van Riet, bamboe en golfplaat. Op de markt gaf Ayuh-Ali mijn telefoon aan een winkeltje om hem op te laden. Nee... ik wilde hem niet opladen, ik wilde een werkende oplader! Toen werd mijn naam geroepen, aan de overkant van de straat was een theewinkeltje, cha, en daar zaten wat familieleden van kinderen van het dagcentrum. Sit down, drink cha. Prima, gezellig, maar eerst die charger! Ik weer terug naar het winkeltje en ja hoor na een hoop gewijs naar de werkende charger en mn portemonnee kreeg ik hem mee! Ik mocht er niks voor betalen! Ik drong erop aan maar nee hoor mn portemonnee moest weer weg. Nou okee dan..
Daarna een kopje cha gedronken. Het is altijd gezellig met die bengalen, ze hebben wel humor. Okee wij weer terug,een van de ongeveer 10 mannen die om ons heen stonden naar die rare witte hollandse te kijken, liep met ons mee. We kwamen langs het huisje van zijn familie en natuurlijk moest ik even binnen komen kennis maken.Hij had een zusje, een bloedmooi jong meisje dat ontzettend mooi op een indiaas orgeltje speelde en er schitterend en vol passie bij zong, ik kreeg er de tranen in mn ogen van ook al verstond ik er niks van. Daarna deed ze ook nog een mooie bengaalse dans!!
Okee nou de gasfles nog, dan kon ik vanavond weer koken. Maar Ayu-Ali liep terug naar Afrozaa... Ik maar roepen bottel gas bottel gas maar het hielp niet. Toen kwam Morjina eraan lopen die ging rijst halen. Ik probeerde het haar duidelijk te maken.. Maar ze stopte bij het dagcentrum want ze ging daar rijst halen.. Ik dacht nou hier is vast wel iemand die me helpen kan. Ja hoor Ahad was daar en die stuurde Nafisa van het naaiatelier met me mee en toen was het zo geregeld. Het moet echt geen gezicht zijn geweest want ik ben vrij groot en Nafisa is een heel klein poppetje. Wij samen in de riksja met onze voeten bovenop de liggende gasfles. En ik had ook nog de veel te grote sandalen aan van Ayuh-Ali want ik kreeg blaren in mn slippers. Hahaha ik zag het helemaal voor me, had er eigenlijk een foto van moeten laten maken. Maar de dingen hier worden zo snel normaal dat ik er op dat moment niet eens bij stil stond. Eenmaal aangekomen bij Afroza wist niemand hoe die gasfles aangesloten moest worden. Ze bleven maar proberen met herhalen van dezelfde handeling. Ik vroeg weet niemand anders het. Toen ging de riksja-driver de shopowner van de gasflessen halen en was het zo gepiept. Ik heb gekeken hoe hij het deed dan kan ik het voortaan zelf doen. Want ondertussen was het alweer middag! De hele ochtend was om voor een oplader en een gasfles haha! Maar het was wel leuk. Okee ik dacht gauw wat noodles koken, die eet ik altijd tussen de middag. En dan even in het winkeltje hier verderop thee en biscuits halen want na de lunch, die hier meestal om 14 uur smiddags is, zou Hanif, een nieuw kindje komen! Toen ik de noodles op had liep ik naar beneden om naar het winkeltje te gaan, het was 14 uur. Op de gang boven liep een kindje die zei: Hanif! Hanif was er al! hij moest even huilen. hij had een zakje met een soort pindamix in zijn hand die hij aan mij gaf. Wrs wilde hij dat ik dit open deed en in een bakje deed, wat ik natuurlijk ook deed. Ik leidde hem af met wat speelgoed en Sobita hielp hiermee erg leuk mee! Al gauw was Hanif erg vrolijk. Ook maakte hij leuk contact met Rubal, ook leuk voor Rubal. Al gauw waren ze samen aan het zingen en trommelen, erg leuk! Op een gegeven moment gingen moeder en oma weer weg en ze moesten allebei huilen, vooral moeder. ik legde een arm om haar heen en toen pakte ze me vast om even uit te huilen. Ik probeerde haar duidelijk te maken dat Hanif hier goed zit en dat ze langs kan komen en dat hanif af en toe naar huis kan en dat we kunnen bellen. Vandaag heeft Hanif ook even naar huis gebeld en heeft ook goed geslapen vannacht. Het was zo lief hij had wat lekkere dingetjes bij waarvan hij er wat van met mij deelde, zo lief!!
Wat het werken met de moeders betreft zal ik volgende keer wat schrijven. Ik vind het niet makkelijk, maar dat wist ik van tevoren. Ik wil ook niet de cultuur veranderen, maar ik zou heel blij zijn met wat meer hygiene, en dat ze de kinderen wat beter aankleden, wat meer respect. Dat soort basic-dingen. Nou ja voor ons nederlanders althans. Aan de andere kant, ik ben hier net 3 weken, ben niet altijd op Afroza aanwezig, en zie toch al een aantal kleine dingetjes die de moeders oppikken, en daarvan gaat mijn hart zingen. Deze dingen zal ik in mn volgende blogje ook benoemen. Ik kan ook goed begrijpen dat de vrouwen soms denken, daar heb je dr weer... Ja dat zou ik omgekeerd ook denken. Ik probeer me voor te stellen dat ik in nederland op een groep met gehandicapten werk en dat ik ineens alles op zin bengaals moet doet omdat er een bengaal naar nederland is gevlogen die komt vertellen wat ik allemaal wel en niet moet doen. Ik zou er gek van worden! Dus zo kan ik het ook wel weer bekijken...

Tata tot de volgende keer!