Een dag in Bangladesh

Hallo lieve mensen.
Ik ben met de modem van Nizam, de manager naar Tepra gereisd. Ongeveer 40 minuten reizen. Eerst in de riksja naar Baniajuri. Daar in de overvolle bus zowat bij iemand op schoot naar Tepra. Daar weer met de riksja naar het Tepra daycenter want jaja, daar doet de modem van Nizam het en zit ik (ietsjes) rustiger. Zelfs op mn eigen kamer ben ik niet veilig. Een van mn luikjes is stuk die kan je zo open trekken. Er zit nog wel een soorthekwerkje achter. En die wordt dus ook gewoon opengetrokken. Ook als je in je blote kont op bed zit om je aan te kleden.. Gelukkig door een vrouwspersoon. Vanochtend heb ik mijn opgeschreven observaties aan de moeders van Afroza Place verteld. Nizam was mijn tolk. Ik heb ze ook verteld dat ik begrijp dat ze niet gewend zijn om met gehandicapten te werken en dat het niet is om ze te bekritiseren, maar om ze te helpen om goed voor de kinderen te zorgen. Heb ook verteld dat ik het erg goed van ze vind dat ze binnen een week al dingen oppikten die ik voor had gedaan. Dit alles naast mijn lijst van 3 A4tjes van dingen waaraan gewerkt zou kunnen worden... Maar het is hier erg koud geweest in Bangladesh (Jaja bij jullie nog kouder maar jullie hebben verwarming!) De kinderen werden niet goed aangekleed en dit gebeurd. nu wel, tenminste, al veel meer. Ook worden ze niet meer op de vloer, maar op een mat gelegd, en veel meer in een rolstoel en aan tafel gezet. Ook zie ik dat vooral in Sobita een goede begeleidster schuilt. Misschien heeft het er ook mee te maken dat ze de zus van Sojal, een van de kinderen is. Soms zie ik haar echt met de kinderen spelen. Het gebeurd namelijk vaak dat er speelgoed voor hun neus wordt gelegd en dat ze weer weg lopen, het is ook steeds hetzelfde speelgoed. Ik heb dit ook allemaal opgenomen in de training. Onderwijl ben ik skype aan het downloaden maar zoals alles hier duurt dit drie keer zo lang en waarschijnlijk wel meer, als in Nederland. Ik geef me er maar aan over. Er is een bestuurslid van Niketan in bangladesh, een nederlandse bengaal. Morgen neemt hij me met familie van hem mee naar Dhaka, daar gaan we naar een mela, een festival met typische bengaalse dingen. Omdat het te laat wordt om terug te gaan blijven we een nachtje in Dhaka en gaan we zaterdag apeelgoed voor de kinderen kopen van jullie sponsorgeld!! Hoop dat de skype op tijd lukt ik wil nog wat boodschapjes doen en voor het donker thuis zijn, om vijf uur begint het hier te schemeren. Okee ik ga even naar de bangaalse wc, heb wcpapier mee in mn tas want dat gebruiken ze hier niet. Het zijn hier meestal sta wcs zoals in frankrijk, moet je uitkijken dat je niet op je benen plast! Ga nog even een ander stukje over gisteren schrijven. Ik kan van deze anderhalve week al een boek schrijven zoveel heb ik al meegemaakt ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik heb wel van elke dag wat aantekeningen in een schriftje.
Doei doei!! Dat zeggen ze hier ook tegen mij hebben ze waarschijnlijk van eerder vrijwilligers geleerd!