Geland (nou ja nog niet echt) in Nepal

Vanmiddag in Nepal aangekomen. Was ongeveer 40 minuutjes vliegen. Uurtje in de rij voor mn visum maar dit ging verder zonder problemen ook mn bagage vond ik makkelijk terug en er is een wonder gebeurd, hier in Kathmandu kan ik wel met mn gewone bankpasje pinnen! Het hostelletje is vergeleken bij de afgelopen drie maanden echt heel erg luxe, ik moet eerlijk gezeggen ik geniet er wel even van! Ik heb de goedkoopste kamer maar wel met eigen (engels) toilet en ik heb een warme douche genomen, en niet met een limonadekan maar er kwam heet water uit de douchkop, jezus wat kan zoiets lekker zijn! Eindelijk eens met warm water die kokosolie uit mn haar kunnen wassen, ik had net een bos touw op mn hoofd onderhand..Het was op de dag af precies 3 maanden geleden, mn vorige echte warme douche had ik op 2 januari vlak voor mn vertrek bij mn ouders thuis. Toen we wegreden van de airport vond ik het erg op Dhaka lijken, chaotisch verkeer, dezelfde chaotisxche winkeltjes, troep op straat. Maar toen we de wijk Thamel inreden werd het opeens heel anders. Het is hier veel netter, schoner, overzichtelijker. En er zijn hier een leuke winkeltjes!!!! Nou dat wordt echt een oefening in me inhouden.. Jeetje wat leuke kleurrijke kleding, ayurveda toiletartikelen, hebbedingetjes etc. Maar ik zat vanmiddag precies aan de 19 kilo dus veel kan er niet meer bij haha maar goed ook want ik heb er ook geen geld voor. Ik voel me een beetje dubbel.. Ik vond de hitte in Bangladesh niet meer om uit te houden, ik sliep snachts slecht ervan en ik kreeg steeds meer uitslag die ook jeukt. Hier is het ook warm, maar heb ik er geen last van. Nu is het hier half 8 savonds en zit ik met mn bangali vestje aan (Heb ik toch Bangladesh nog een beetje bij me) De twee dagen voor mn vertrek was ik zo bezig met van alles dat ik niet zo bezig was met mn vertrek. Nou stond ik vanochtend op het vliegveld in Dhaka en belde Lean of alles goed ging en ja hoor daar kwamen de tranen (moet me nu ook weer inhouden) Tja na drie maanden met de kinderen, moeders, collegaas, en kennissen gemaakt in Manikganj, dat was allemaal heel intensief, in nu ineens 5 maanden geen contact met hen, ik heb het er ff moeilijk mee. Maar ik had ook weer last van airportstress dat zal ook wel meespelen. Wat dat toch is, ik heb wel voor hetere vuren gestaan. En op het moment dat ik naar een vliegveld moet, schiet ik in de stress!! Nou ja je moet je toch ergens druk over maken? Ik denk dat ik even een nachtje goed moet slapen en dat het dan weer beter gaat voel me nu niet echt happy. Ik wilde een beetje rust maar nu mis ik de chaotiek, de bangladesh crisis (dat niks vanzelf gaat) Ach over een paar dagen ben ik hier ook weer gewend en wil ik hier straks ook niet meer weg. Ja het is echt een jaar van ervaren, ontmoeten, en weer afscheid nemen. En het is goed zoals het is, zo wilde ik het ook. Er is wifi in dit hotelletje waar ik een paar nachtjes verblijf maar niet op mn kamer, wel beneden en in de tuin.
Nou ik ben in ieder geval veilig hier, heb wat boodschapjes in het dorp gedaan en wat gegeten. Zo lekker mn mooie kamertje in en uitslapen en morgenochtend weer een warme douche jaja en ontbijt in het hotelletje, wat een luxe!!!

Tot snel, liefs Mad.